C. Klomp heeft in het artikel “Burgerjournalisten nemen zichzelf totaal niet serieus” ook aandacht besteed aan E.M. Donk (klager). Hierbij heeft Klomp de ten aanzien van klager gestelde feiten niet afdoende onderbouwd. Ook heeft Klomp ten onrechte nagelaten om wederhoor bij klager toe te passen. De klacht is daarom gegrond. De Raad doet de aanbeveling aan Klomp om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

S. Paauw en Medisch Contact (hierna gezamenlijk: Medisch Contact) hebben in het artikel “Loopbaan buitenlands gediplomeerde artsen on hold door wachten op toets” aandacht besteed aan de wachttijd voor de toets die artsen van buiten de Europese Unie moeten doen om in Nederland hun beroep als arts te kunnen oppakken. Dr. P.G.P. Herfs (klager) heeft een klacht ingediend, omdat hij niet als bron is vermeld. Naar het oordeel van de Raad zijn de bronnen op adequate wijze weergegeven. Er is kennelijk een discrepantie ontstaan tussen de verwachting van klager om als bron te worden vermeld en de journalistieke werkwijze. Dit valt Medisch Contact echter niet te verwijten. Verder heeft Medisch Contact de klacht op zorgvuldige wijze afgehandeld. De klacht is daarom ongegrond.

J. Haspels en het AD (hierna gezamenlijk: het AD) hebben in de zesdelige ‘true crime’ podcastserie “Het Habbo-mysterie” aandacht besteed aan een conflict tussen klager en een Scheveningse familie. Na het inwinnen van deskundigenadvies heeft de Raad de klacht beoordeeld aan de hand van de Leidraad en de gangbare uitleg daarvan. Nu niet is gebleken dat sprake is van een waargebeurde misdaad noch dat daarvoor een gegrond vermoeden bestaat, is de classificatie ‘true crime’ onzorgvuldig. Daarnaast is de berichtgeving eenzijdig en tendentieus, onder meer omdat ten behoeve van de luisterervaring informatie is achtergehouden, waarbij geen deugdelijk wederhoor is toegepast door klager pas in de vijfde aflevering aan het woord te laten. In zoverre is de klacht gegrond.
Het stond het AD echter vrij om een bepaalde mate van sympathie te laten blijken voor de Scheveningse familie. Daarnaast is niet gebleken dat de privacy van klager op ontoelaatbare wijze is aangetast. Verder is niet gebleken dat de podcast relevante onjuistheden van feitelijke aard bevat. Ten slotte is de weergave van de expertanalyses journalistiek relevant en toelaatbaar. Dat klager het niet eens is met de conclusies van de ingeschakelde deskundigen kan het AD niet worden verweten. Op deze punten is de klacht daarom ongegrond.
De Raad doet de aanbeveling aan het AD om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om de conclusie RvdJ 2025/9 over een klacht van verzoeker tegen het Reformatorisch Dagblad te herzien. Dat verzoeker zich niet kan vinden in de overwegingen en het oordeel van de Raad, is onvoldoende om een verzoek tot herziening te honoreren. Verzoeker heeft niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste constateringen heeft genomen. Verder is niet gebleken dat de conclusie tot stand is gekomen in strijd met de in het Reglement vastgestelde procedures. Ook is niet gebleken dat de conclusie van de Raad afwijkt van vergelijkbare, relevante conclusies. Ten slotte is geen sprake van elementen van het journalistieke proces waarover de Raad zich niet eerder heeft uitgelaten, op grond waarvan een herbeoordeling zou zijn geboden.

Klaagster heeft mede als woordvoerder van een collectief geklaagd over de handelwijze van E. van Wieringen. Voor zover de klacht is ingediend namens het collectief behandelt de Raad de klacht niet inhoudelijk, omdat het collectief niet als rechtstreeks belanghebbende kan worden beschouwd. Voor zover klaagster heeft geklaagd over gedragingen die hebben plaatsgevonden in de omgang tussen haar en Van Wieringen en een overwegend persoonlijk karakter hebben, is de Raad onbevoegd daarover te oordelen. Voor zover de klacht betrekking heeft op het benaderen van klaagster als bron, is deze gegrond. Door onder een schuilnaam en op dwingende toon contact met haar te leggen, heeft Van Wieringen op journalistiek onzorgvuldige wijze gehandeld. De Raad doet de aanbeveling aan Van Wieringen deze conclusie ruimhartig te publiceren.

S. Peek, H. Schiffers en NRC hebben in het artikel “De oorlog in Oekraïne door de ogen van deze Nederlandse vredesactivist: ‘Oekraïne is een heel ingewikkeld land’” een interview met J. de Jonge (klager) gepubliceerd. Hoewel de uitnodiging voor het interview summier is opgesteld, is geen sprake van misleiding omtrent de insteek van het interview. Klager had erop bedacht kunnen en moeten zijn dat ook andere onderwerpen aan bod konden komen. Het had op zijn weg gelegen om het gesprek te beëindigen, indien hij niet verder had willen meewerken, maar dat heeft hij niet gedaan. Verder is niet gebleken van een vertekende of onjuiste weergave van de visie van klager. De klacht is daarom ongegrond.

In een aflevering van het televisieprogramma ‘Mr. Frank Visser Doet Uitspraak’, dat is geproduceerd door Vincent TV producties en is uitgezonden door Talpa TV B.V., is verslag gedaan van een geschil tussen klager en zijn buren en de – bij het format van het programma behorende – bindend adviesprocedure. De Raad vindt het aannemelijk dat klager voldoende is geïnformeerd over de aard en inhoud van de uitzending en daaraan weloverwogen heeft meegewerkt. Verder is niet gebleken dat de uitzending zodanige omissies bevat dat daardoor sprake is van niet-waarheidsgetrouwe berichtgeving of dat anderszins journalistiek onzorgvuldig is gehandeld. De klacht is daarom ongegrond.

R. Kuipers en De Stentor hebben in het artikel “Wéér staan buren voor de rechter om kippenbedrijf: ‘Dit is te bizar voor woorden’” verslag gedaan van een bestuursrechtelijke procedure tussen klaagster en de provincie Gelderland met betrekking tot een pluimveehouderij in de omgeving van klaagster. Het bericht bevat naast een verslag van de hoorzitting ook de – niet op die zitting verkondigde – visie van de pluimveehouder en is daarom niet louter van feitelijke aard. Omdat klaagster in het artikel is gediskwalificeerd, had wederhoor toegepast moeten worden en dit is ten onrechte nagelaten. Bovendien is haar privacy onnodig aangetast. Daarbij heeft de Raad in aanmerking genomen dat het een gevoelig onderwerp in de regio betreft. Het online artikel is na een dag geanonimiseerd, waarbij ook een aanstootgevende reactie is verwijderd. Vanwege het ontbrekende wederhoor was deze klachtafhandeling in dit geval ontoereikend. De klacht is dan ook gegrond. De Raad doet de aanbeveling aan De Stentor om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

N. Schapendonk en BN DeStem (gezamenlijk: BN DeStem) hebben in de artikelen “Verzet tegen parkeerregime Breda: ‘Als ik dit had geweten, dan had ik dit huis niet gekocht’” (online) en “Verzet tegen de parkeerregels” (print) bericht over een bestuursrechtelijke procedure waarbij klager is betrokken. Door het vermelden van een combinatie van persoonsgegevens van klager heeft BN DeStem diens belangen nodeloos geschaad. De klacht is op dat punt gegrond. Voor zover de klacht betrekking heeft op feitelijke onjuistheden en de klachtafhandeling is deze ongegrond. Overigens onthoudt de Raad zich van een oordeel over de wijze waarop BN DeStem klager heeft geïnformeerd over de aard en inhoud van de publicatie en toestemming heeft gekregen tot het vermelden van zijn naam. De Raad doet de aanbeveling aan BN DeStem om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

P. Beeker en L1 zijn op een journalistiek toelaatbare wijze omgegaan met beeldmateriaal dat zij van Onderzoeksgroep Ongehoord (klager) hebben ontvangen. Zij mochten het materiaal, waarop volgens klager misstanden in een pluimveebedrijf te zien zouden zijn, verifiëren bij een dierenarts. Verder stond het L1 vrij om te bepalen of zij aandacht zou besteden aan het beeldmateriaal van klager en het kijkerspubliek daarover te informeren. De klacht is daarom ongegrond.