Conclusies

M. Rotman, E. Woutersen en De Groene Amsterdammer (gezamenlijk: De Groene Amsterdammer) hebben in het artikel “De ‘Antillenroute’ van het cao-overleg” aandacht besteed aan andere dan traditionele vakbonden waaronder Alternatief voor Vakbond (klaagster).
De Groene Amsterdammer heeft deugdelijk onderzoek verricht naar de kwestie. Niet is gebleken dat zij zich enkel heeft verlaten op informatie van de FNV. Bovendien is voldoende onderscheid gemaakt tussen feiten, beweringen en meningen. In zoverre is journalistiek zorgvuldig gehandeld.
De Groene Amsterdammer heeft echter niet aannemelijk gemaakt dat er voldoende aanleiding bestond om klaagster aan te merken als ‘spookvakbond’ op de manier waarop zij dat heeft gedaan. Weliswaar is wederhoor toegepast voor zover het gaat om de passage die expliciet over klaagster gaat, maar niet wat betreft het eerste deel van het artikel waarmee aan klaagster bepaalde negatieve kenmerken worden toegedicht. Dat sommige thema’s of conclusies uit het algemene deel van het artikel niet van toepassing zijn op klaagster, is voor de gemiddelde lezer onvoldoende duidelijk. Op deze punten heeft De Groene Amsterdammer journalistiek onzorgvuldig gehandeld.
De Raad doet de aanbeveling aan De Groene Amsterdammer om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

A. van Wanroij en EenVandaag hebben in het artikel “Hoe je antidepressiva probleemloos afbouwt weten we niet, maar dit nieuwe onderzoek moet dat veranderen.” op onjuiste wijze aandacht besteed aan rechtszaken over de vergoeding van zogenoemde taperingstrips door zorgverzekeraars, waarbij de Vereniging Afbouwmedicatie (klaagster) was betrokken. EenVandaag heeft weliswaar een adequaat voorstel gedaan om de onjuiste berichtgeving recht te zetten, maar die rechtzetting heeft vervolgens niet deugdelijk plaatsgevonden. Van Wanroij en EenVandaag hebben aldus journalistiek onzorgvuldig gehandeld. De Raad doet de aanbeveling aan EenVandaag om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

Het Parool heeft in het artikel “‘Thierry Baudet is precies wat Nederland nodig heeft’” onder meer de naam van klager vermeld. Klager heeft verzocht om verwijdering van zijn persoonsgegevens, maar dat verzoek is niet gehonoreerd. De klacht gaat over het recht op vergetelheid. Het Parool heeft journalistiek zorgvuldig gehandeld door de gegevens van klager niet te verwijderen. Ten aanzien van de afhandeling van de klacht is wel journalistiek onzorgvuldig gehandeld. Het Parool had aan klager inzichtelijk moeten maken welke belangenafweging aan zijn besluit ten grondslag lag en heeft dat ten onrechte niet gedaan. De Raad doet de aanbeveling aan Het Parool om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

AD Utrechts Nieuwsblad, heeft in het artikel “Industriële kraan langs Merwedekanaal verkocht voor 30.000 euro, grote vraag is wat nieuwe eigenaar van plan is.”  aandacht besteed aan de koop van een monumentaal object in Utrecht door klager. Daarbij heeft de redactie journalistiek zorgvuldig gehandeld. De vermelding van persoonlijke gegevens van klager is relevant en daarmee is de privacy van klager niet disproportioneel geschaad. Bovendien is AD klager tegemoetgekomen door – met uitzondering van diens naam – zijn persoonlijke gegevens te verwijderen nadat klager tegen de publicatie bezwaar had gemaakt.

Omdat Zembla heeft bekend gemaakt uit beginsel niet meer mee te doen aan de procedure van de Raad voor de Journalistiek, heeft de Raad een klacht van Graniet Import Benelux B.V. niet inhoudelijk behandeld. De Raad gaat in deze situatie alleen tot behandeling van de klacht over in het bijzondere geval dat deze van algemene strekking of principieel belang is. Daarvan is hier niet gebleken.

A. van der Ziel en Trouw hebben in de artikelen “Firma van oorlogsonderzoeker moet tonnen terugbetalen aan de EU” en “De oorlogsonderzoekers in Syrië liggen nu zelf onder de loep” op journalistiek zorgvuldige wijze bericht over de Commission for International Justice and Accountability en haar bestuurder N. Jelacic (klagers). Voor Trouw c.s. bestond voldoende aanleiding om over klagers te berichten zoals is gedaan. Er is geen sprake van eenzijdige, tendentieuze en bevooroordeelde berichtgeving. Het van klagers verkregen wederhoor is op adequate wijze verwerkt. Ten slotte heeft Trouw serieus op de klacht gereageerd, waarbij zij een omissie op passende wijze heeft rechtgezet.

L. ter Borg, C. Houtekamer en NRC hebben in het
artikel “Een spoor van geweld” over
(vermeende) ernstige misdragingen van een Nederlandse kunstenaar onder meer
aandacht besteed aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK). Naar
aanleiding van de klacht van een oud-directeur van de KABK oordeelt de Raad
voor de Journalistiek dat NRC c.s. binnen
de context van de berichtgeving mochten berichten over de rol van de directie
van de KABK op de wijze zoals zij hebben gedaan. Van relevante feitelijke
onjuistheden is niet gebleken. Bovendien is op zorgvuldige wijze wederhoor
toegepast.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om de conclusie RvdJ 2020/33 over een klacht van mr. F. van der Hoef (verzoeker) tegen J. Hellinga, de Leeuwarder Courant en Dagblad van het Noorden te herzien. Verzoeker heeft niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste constateringen heeft genomen. Via een herzieningsverzoek kan niet worden bewerkstelligd dat de Raad een oordeel uitspreekt over feiten en omstandigheden die voor de conclusie hebben plaatsgevonden en bij de verzoeker bekend waren of bij hem redelijkerwijs bekend konden zijn. Dat verzoeker zijn klacht mogelijk niet adequaat heeft verwoord, komt voor zijn rekening en risico.

De Limburger heeft in een aantal artikelen aandacht besteed aan het aftreden van de heer A.A.M.M. Heijmans (klager) als burgemeester en de redenen daarvoor. De Limburger heeft gedegen onderzoek verricht, waarbij diverse onafhankelijke bronnen zijn geraadpleegd. Niet is gebleken dat op ontoelaatbare wijze informatie is vergaard dan wel dat incidenten zijn uitgelokt om nieuws te creëren. Er is geen sprake van niet-waarheidsgetrouwe of niet-onafhankelijke berichtgeving. Dat klager geen gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheden om de berichtgeving te nuanceren, kan De Limburger niet worden tegengeworpen. Ten slotte is de privacy van klager niet op disproportionele wijze aangetast. Ten aanzien van deze publicaties heeft De Limburger journalistiek zorgvuldig gehandeld. De overige klachtonderdelen zijn niet inhoudelijk behandeld.

B. Boele, het Noordhollands Dagblad, het Haarlems Dagblad en de IJmuider Courant (hierna: Noordhollands Dagblad c.s.) hebben in het artikel “Denise staat op voor zichzelf” aandacht besteed aan een boek van de dochter van klager en haar ervaringen die tot het boek hebben geleid.
De publicatie behelst vooral het persoonlijke verhaal van de geïnterviewde dochter en haar visie op diverse gebeurtenissen, en geen feitelijke verslaglegging. Daarbij is voldoende onderscheid gemaakt tussen feiten, beweringen en meningen. Vanwege de context van de publicatie behoefde de in het artikel verwerkte informatie niet vooraf te worden geverifieerd.
Verder behoeft wederhoor in beginsel niet te worden toegepast bij publicaties die kennelijk een persoonlijke mening bevatten. Niettemin kan een publicatie iemands belang zodanig raken dat het toepassen van wederhoor toch op zijn plaats is. De Raad vindt dat, gelet op de specifieke omstandigheden van het geval, wederhoor had moeten worden toegepast. Noordhollands Dagblad c.s. hebben terecht erkend dat zij aanvankelijk onzorgvuldig hebben gehandeld, door het artikel zonder toepassing van wederhoor te publiceren. Zij hebben echter na publicatie voorgesteld om een reactie te plaatsen waarin de eerdere berichtgeving wordt genuanceerd en het standpunt van klager naar voren wordt gebracht. Daarnaast hebben zij klager het aanbod gedaan om een aanvullend artikel te wijden aan zijn verhaal. Hiermee hebben zij adequaat op de klacht gereageerd. Dat klager hierop niet wenst in te gaan, kan Noordhollands Dagblad c.s. niet worden tegengeworpen.
De Raad komt tot de conclusie dat Noordhollands Dagblad c.s. journalistiek zorgvuldig hebben gehandeld.