Conclusies

Het Noordhollands Dagblad/Alkmaarsche Courant heeft in het artikel “Zeven keer is scheepsrecht. Hart voor Vrijheid is nieuw, de lijsttrekker niet helemaal. Zijn vele pogingen stierven in schoonheid. ’Het is moeilijk om de juiste mensen te vinden’” op journalistiek zorgvuldige wijze bericht over A.J.G. Gelder (klager). Er bestond voldoende aanleiding om over klager te berichten zoals is gedaan. Klager heeft inzage gekregen in de concepttekst om feitelijke onjuistheden weg te nemen. Er bestaat geen aanleiding voor de conclusie dat sprake is van onjuiste en/of onnodig grievende berichtgeving.

T.
Schouten en het AD (hierna gezamenlijk: het AD) hebben in zes artikelen bericht
over de handelwijze van gemeenten bij onderzoeken naar moskeeën. Het AD heeft
in dat verband ook aandacht besteed aan de rol van bureau X (klaagster). Hierbij wordt de bewering dat klaagster in
twee met naam genoemde moskeeën in Delft undercoveronderzoek heeft uitgevoerd
onvoldoende ondersteund door de genoemde bronnen. Gezien de ernst van de
gepubliceerde beschuldigingen had het AD bovendien meer pogingen moeten
ondernemen om klaagster te bereiken voor wederhoor. Het AD heeft dan ook journalistiek
onzorgvuldig gehandeld. De Raad voor de Journalistiek doet de aanbeveling aan het
AD om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

De Stentor heeft journalistiek onzorgvuldig gehandeld door de achternaam
van klaagster niet te verwijderen onder haar online gepubliceerde ingezonden
brief. De persoonlijke veiligheid van klaagster is in het geding, terwijl de
betrouwbaarheid van de berichtgeving niet wordt aangetast indien haar
achternaam wordt verwijderd. Daarom is sprake van een uitzonderlijk geval op
grond waarvan de Stentor had moeten overgaan tot anonimisering. Zij heeft dit
ten onrechte nagelaten. De Raad doet de aanbeveling aan de Stentor om deze
conclusie ruimhartig te publiceren.

De Volkskrant heeft in het artikel “De Volkskrant dient klacht in tegen De Groene Amsterdammer” bericht over de klachtprocedure tussen de Volkskrant en De Groene Amsterdammer bij de Raad voor de Journalistiek over het Groene-artikel “Wij waren hun enige hoop”. In dat verband heeft de Volkskrant haar bevindingen uit een eerdere publicatie over vermeende financiële malversaties bij stichting Mayday Rescue aangehaald. Die bevindingen moeten worden gelezen in de context van de berichtgeving over de klachtprocedure bij de Raad. Om die reden bestaat geen aanleiding voor het oordeel dat de Volkskrant op onjuiste en lasterlijke wijze heeft bericht over de overleden echtgenoot van E. Winberg (klaagster) en/of Mayday Rescue, waarvan klaagster directeur was. Van andere relevante onjuistheden is niet gebleken. In zoverre heeft de Volkskrant journalistiek zorgvuldig gehandeld.
Pas op de zitting heeft klaagster bezwaar gemaakt tegen het niet toepassen van wederhoor. Zij had zich met dat bezwaar echter eerst tot de Volkskrant moeten wenden. De Raad heeft dat klachtonderdeel daarom niet inhoudelijk behandeld.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om de
conclusie RvdJ 2021/52 over de klacht van J Six tegen P. van Os, A. Ribbens en NRC te herzien. Verzoeker maakt bezwaar
tegen de afwegingen die de Raad in zijn conclusie heeft gemaakt, maar heeft
niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste
constateringen heeft genomen. Dat verzoeker zich niet kan vinden in de
overwegingen en het oordeel van de Raad, is onvoldoende om een verzoek tot herziening
te honoreren.

Het Reformatorisch Dagblad
heeft in het artikel “Financieel directeur Timotheos opnieuw aangehouden” tendentieus
over klager bericht door zonder deugdelijke grondslag te vermelden dat hij is aangehouden
op verdenking van ontucht met meerdere minderjarige meisjes en de indruk te
wekken dat hij daaraan daadwerkelijk schuldig is. Hoewel in het latere artikel “Nieuwe zaak tegen
ex-medewerker Timotheos” een evenwichtiger beeld van de kwestie is geschetst, is
daarin – opnieuw zonder deugdelijke grondslag – de suggestie gewekt van  mogelijk misbruik van meerdere minderjarige
meisjes door klager. Bovendien is met de vermelding van de naam van klager een
disproportionele inbreuk gemaakt op zijn privacy. Het Reformatorisch Dagblad
heeft dan ook journalistiek onzorgvuldig gehandeld. De Raad voor de Journalistiek
doet de aanbeveling aan het Reformatorisch Dagblad om deze conclusie ruimhartig
te publiceren.

H. Zitvast heeft in haar column “Hester over ‘wappies’: ‘Ja hoor, in haar omgeving valt iedereen dood neer of worden mensen blind’”, die is verschenen op Flaironline.nl, onder meer bericht over haar communicatie met klager over COVID-19-vaccins. Klager meent dat in de column medische desinformatie wordt verspreid over gentherapie in Covid-19-vaccinaties, maar hij kan ten aanzien van dat onderdeel van de column niet als rechtstreeks belanghebbende worden beschouwd. Pas op de zitting heeft hij duidelijk gemaakt dat hij ook bezwaren heeft tegen het onderdeel van de column dat specifiek over hem gaat. Hij had zich met deze bezwaren echter eerst tot het medium moeten wenden. De Raad heeft de klacht daarom niet inhoudelijk behandeld.

W. Heck, B. Hinke en NRC (hierna gezamenlijk: NRC) hebben in de artikelen “Toezichthouder ON! verspreidt ‘pure haat’ tegen Joden” en “Het machtigste lid van omroep ON verspreidt ‘pure haat’ tegen Joden” op journalistiek zorgvuldige wijze bericht over T.E.H. Dankers (klager). Er bestond voldoende aanleiding om over klager te berichten op de wijze zoals is gedaan. Van relevante feitelijke onjuistheden is niet gebleken. Klager is herhaaldelijk benaderd voor wederhoor, maar heeft ervoor gekozen niet inhoudelijk te reageren. Dit komt voor zijn rekening.  Ten slotte heeft NRC serieus op de klacht gereageerd.

P. Dolhain en De Limburger hebben
in het artikel “Ruzie over vijftig meter lange schildering
van kinderen op muur” aandacht besteed aan een conflict over een
muurschildering waarbij klager was betrokken als externe door de Vereniging van
Eigenaren ingeschakelde beheerder. Door het vermelden van de naam van klager in
combinatie met het niet-vermelden van zijn functie, zijn de belangen van klager
onnodig geschaad. Verder heeft klager aannemelijk gemaakt dat het
artikel geen recht doet aan de feiten rondom de gang van zaken in de kwestie.
Ten slotte heeft De Limburger in eerste instantie niet gereageerd op de klacht.
Dolhain en De Limburger hebben derhalve journalistiek
onzorgvuldig gehandeld. De Raad voor de Journalistiek doet de aanbeveling aan
De Limburger om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

ZO-NWS heeft met de publicatie van het artikel “College Brunssum zwijgt al jaar over details aankoopdeal panden Kerkstraat” niet journalistiek onzorgvuldig gehandeld. De gemeente Brunssum (klaagster) heeft aangevoerd dat ZO-NWS ten onrechte is uitgegaan van de veronderstelling dat na een gemeenteraadsvergadering van oktober 2020 nog vragen beantwoord moesten worden. Voor zover dat al juist is – hetgeen de Raad niet kan vaststellen – kan dat ZO-NWS niet worden toegerekend. Het had op de weg van klaagster gelegen om dit recht te zetten bij de haar geboden mogelijkheid tot wederhoor. Dat klaagster – via haar professionele woordvoerder – niet adequaat heeft gereageerd, komt in dit geval volledig voor haar rekening.
Hoewel ZO-NWS de klacht niet heeft afgehandeld overeenkomstig haar interne klachtprocedure, is dit evenmin onzorgvuldig aangezien zij binnen een redelijke termijn inhoudelijk op de klacht heeft gereageerd.