Conclusies

De Norger Courant heeft in het artikel “Zelfs voorstellen nieuwe directeur mislukt bij De Nieuwe Rentmeester” bericht over kritiek op de werkwijze van Stichting de Nieuwe Rentmeester (klaagster). Klaagster wordt daardoor duidelijk gediskwalificeerd. Niet aannemelijk is geworden dat de Norger Courant voldoende serieuze pogingen heeft ondernomen om klaagster te bereiken voor wederhoor. Voor zover klaagster daadwerkelijk niet bereikbaar was, had de Norger Courant dat kunnen vermelden, maar dat is niet gebeurd. Voor zover de klacht betrekking heeft op het toepassen van wederhoor is deze derhalve gegrond. De Norger Courant heeft wel inhoudelijk adequaat op de klacht gereageerd, zodat de klacht gericht tegen de klachtafhandeling ongegrond is. Ten slotte is de Raad onbevoegd te oordelen over het gebruik van een foto. De Raad voor de Journalistiek doet de aanbeveling aan de Norger Courant deze conclusie ruimhartig te publiceren.

Het AD heeft in het artikel “Amsterdamse rechter: kakkerlak op vlag Israël beledigt Joden” aandacht besteed aan een rechtszaak waarbij klager is betrokken. Daarin is niet de indruk gewekt dat klager, een anti-Israëldemonstrant, het nazisme aanhangt. De klacht tegen dit artikel is dan ook ongegrond. Omdat Het Parool niet meedoet aan de procedures van de Raad voor de Journalistiek, is de klacht over een gelijkluidend artikel op de website van Het Parool niet inhoudelijk behandeld. De Raad gaat in deze situatie alleen tot behandeling van een klacht over in het bijzondere geval dat deze van algemene strekking of principieel belang is. Daarvan is hier niet gebleken. Een klacht tegen een eerder artikel op de websites van het AD en Het Parool is niet inhoudelijk behandeld, omdat deze niet tijdig is ingediend.

De Limburger heeft in de artikelen “Conclusie onderzoek: Salomon Walvis heeft liquidatie door verzet aan zichzelf te wijten” en “Horst aan de Maas trekt rehabilitatie Salomon Walvis niet in” onder meer bericht over de uitkomsten van een nieuw onderzoek naar de liquidatie van Salomon Walvis door personen die in de Tweede Wereldoorlog behoorden tot het verzet. De Limburger heeft klagers, de heer drs. G.P. van der Vorst, wiens eerdere onderzoek voor de gemeente Horst aan de Maas aanleiding was om Salomon Walvis te rehabiliteren, en mevrouw drs. B.B. Yazar-Walvis, een nabestaande van Salomon Walvis, ten onrechte geen deugdelijke mogelijkheid van wederhoor geboden. De klacht is op dat punt gegrond. Voor het overige is de klacht tegen deze artikelen en tegen de column “Ergens verstand van hebben, kan dat nog?” ongegrond. De klacht tegen een eerder artikel is niet inhoudelijk behandeld, omdat deze niet tijdig is ingediend. Verder is de Raad onbevoegd te oordelen over hergebruik van een foto. De Raad doet de aanbeveling aan De Limburger om deze conclusie integraal of in samenvatting te publiceren.

Omdat Alfabet Uitgevers niet meedoet aan de procedure van de Raad voor de Journalistiek, heeft de Raad de klacht van G. Driessen over het boek “De vriendenreünie” van de hand van J. Dohmen en P. van der Steen niet inhoudelijk behandeld. De Raad gaat in deze situatie alleen tot behandeling van de klacht over in het bijzondere geval dat deze van algemene strekking of principieel belang is. Daarvan is hier niet gebleken.

F. Sukmana en Erasmus Magazine (hierna gezamenlijk: EM) hebben in het artikel “‘De student die mij aanrandde kom ik voortdurend tegen in de collegezaal’” aandacht besteed aan grensoverschrijdend gedrag onder studenten. In de publicatie is sprake van een vermenging van het persoonlijke verhaal van de geïnterviewde en een feitenrelaas. Daarbij zijn de feiten niet afdoende gecheckt, terwijl wel die indruk is gewekt. Bovendien kan klager, als de vermeende dader, in ieder geval door zijn naaste omgeving in het verhaal worden herkend en is tevens het risico ontstaan dat hij door een relatief grote kring binnen de Erasmus Universiteit kan worden geïdentificeerd. Vanwege deze combinatie van omstandigheden heeft EM met de wijze waarop het verhaal van de geïnterviewde is gepubliceerd, geen goede afweging gemaakt tussen het belang dat met de publicatie is gediend en de belangen die eventueel door de publicatie (kunnen) worden geschaad.
In het verlengde hiervan is het ook ontoelaatbaar dat EM naar aanleiding van het gesprek met en de klacht van klager, niet heeft gezocht naar mogelijkheden om op enigerlei wijze tegemoet te komen aan zijn bezwaren. De klacht is daarom gegrond. De Raad doet de aanbeveling aan Erasmus Magazine om deze conclusie integraal of in samenvatting te publiceren.

De Steenwijker Courant heeft
in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen in Steenwijkerland aandacht
besteed aan alle politieke partijen met uitzondering van die van klager. Er
bestaat geen journalistieke norm op grond waarvan de Steenwijker Courant
verplicht was ook over de politieke partij van klager te schrijven. Verder is
niet gebleken van een onheuse bejegening van klager door medewerkers van de
Steenwijker Courant. Tot slot bestond voor de Steenwijker Courant geen
aanleiding een negatieve reactie over (de politieke partij van) klager onder
een bericht op haar Facebookpagina te verwijderen. De klacht is daarom
ongegrond.

Het Noordhollands Dagblad/Alkmaarsche Courant heeft in het artikel “Boze buurman blijft zich verzetten tegen recreatieparkje” bericht over een rechtszitting in een door L. Emmerzaal (klager) aangespannen bestuursrechtelijke procedure. Niet is gebleken dat in het artikel een vertekend beeld of onzorgvuldige weergave van de zitting is gegeven. Van onvolledige of tendentieuze berichtgeving is geen sprake. Verder is passend op de klacht gereageerd. De klacht is daarom ongegrond.

De Limburger heeft in het artikel “Topman miljoenenfonds provincie steekt eigen geld in omstreden vakantiepark Stille Wille in Meijel: gouverneur start onderzoek” onder meer de antecedenten van klager benoemd. Naar het oordeel van de Raad was dit nodig om op begrijpelijke wijze te berichten over de redenen waarom de private investering van de topman in het vakantiepark mogelijk problematisch is. Daarbij is relevant dat de topman zelf een verband legt met klager. Ook het vermelden van klagers naam was toelaatbaar. De (privacy)belangen van klager zijn niet disproportioneel aangetast. De klacht is dan ook ongegrond.

A. Kouwenhoven, R. van der Poel, E. Rosenberg en NRC (hierna gezamenlijk: NRC) hebben in het artikel “Moskeeën zijn vertrouwen in gemeenten kwijt: ‘Hoe konden we zo naïef zijn?’” aandacht besteed aan bevindingen van (oud)moskeebestuurders over de (vermeend onrechtmatige) manier waarop gemeenten en bureau X (klaagster) onderzoek hebben gedaan in hun moskeeën. Voor NRC bestond voldoende aanleiding om over de kwestie te berichten zoals is gedaan. Daarbij is afdoende onderscheid gemaakt tussen feiten, beweringen en meningen. Verder is deugdelijk wederhoor toegepast. Van eenzijdige of tendentieuze berichtgeving is geen sprake. Ten slotte bestaat geen aanleiding voor de conclusie dat NRC de in het geding zijnde (privacy)belangen onvoldoende of op onjuiste wijze tegen elkaar heeft afgewogen. De klacht is dan ook ongegrond.

Omdat Het Parool niet meedoet aan de procedure van de Raad voor de Journalistiek, heeft de Raad een klacht van Boi Boi BV over de recensie “Verdrietig van de tofu” niet inhoudelijk behandeld. De Raad gaat in deze situatie alleen tot behandeling van de klacht over in het bijzondere geval dat deze van algemene strekking of principieel belang is. Daarvan is hier niet gebleken.