Conclusies

M. Holdert en Nieuwsuur hebben in de reportage “Onderzoek naar onderwijs op salafistische moskeescholen” op journalistiek zorgvuldige wijze gebruik gemaakt van citaten van klager. In de uitzending is de focus gelegd op de onderzochte moskeescholen en niet op de docenten, die geen van allen bij naam zijn genoemd. De door klager gewraakte fragmenten zijn afkomstig van het Facebook-account van een stichting waaraan klager verbonden is geweest, en maken onderdeel uit van lessen die hij heeft gegeven. De fragmenten zijn gebruikt in dezelfde context als waarin zij voorkomen in het oorspronkelijke materiaal. Niet is gebleken dat door de wijze waarop de beelden en uitspraken van klager zijn gemonteerd, een onjuiste weergave is gegeven van zijn handelwijze. Er bestaat geen aanleiding voor de conclusie dat de beelden en uitspraken van klager in een onjuiste context zijn gebruikt en hij ten onrechte in diskrediet is gebracht.

AD en de Gelderlander hebben in het artikel “Slechte gezondheid én beledigingen breken Veenendaals raadslid Dielemans op: hij stopt ermee” op journalistiek zorgvuldige wijze bericht over de heer S.C. Hania (klager). Het artikel bevat voor een groot deel uitlatingen van politicus Dielemans, die voor zijn rekening zijn gelaten. Gezien de beweringen van Dielemans bestond voldoende aanleiding om ook te berichten over een eerdere kwestie waarbij klager was betrokken. Bovendien is klager vooraf in de gelegenheid gesteld om te reageren. Dat hij wellicht geen adequaat gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid tot wederhoor kan de kranten niet worden tegengeworpen. Verder is niet gebleken dat het artikel relevante feitelijke onjuistheden bevat. Er bestaat geen aanleiding voor de conclusie dat de berichtgeving niet-waarheidsgetrouw of tendentieus is.

De Limburger heeft in het artikel “Militaire vakbond steunt aangifte tegen Öztürk na ‘moord’-uitspraak: ‘Hier is een grens overschreden’” vermeld dat “Öztürk [zei] dat Nederlandse militairen ‘willens en wetens’ onschuldige burgers in Irak hebben vermoord. Een uitspraak waar hij later op terugkwam; hij was ‘verkeerd begrepen’.” Het is aannemelijk dat bij de gemiddelde lezer de indruk is ontstaan dat Öztürk de woorden ‘willens en wetens’ daadwerkelijk heeft uitgesproken, terwijl dit niet het geval is. De berichtgeving is op dit punt niet waarheidsgetrouw en journalistiek onzorgvuldig. De Limburger had een passende rechtzetting behoren te publiceren en heeft dat ten onrechte niet gedaan.
Het betoog van de heer S. Öztürk en DENK (klagers) dat met de woorden ‘verkeerd was begrepen’ onvoldoende recht is gedaan aan de latere toelichting van Öztürk, faalt. Die woorden – die Öztürk letterlijk heeft gebezigd – behelzen de kern van zijn toelichting. Op dit punt was de handelwijze van De Limburger zorgvuldig.
Ten slotte overweegt de Raad dat het verkieslijker was geweest als De Limburger uitgebreider op de bezwaren van klagers was ingegaan, zodat partijen wellicht tot elkaar hadden kunnen komen.
De Raad doet de aanbeveling aan De Limburger om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

R.E. van der Noordaa heeft journalistiek onzorgvuldig gehandeld door in een Twitterbericht als feit te presenteren dat M.B.W. van der Werff (klager) werkt met DNR terroristen. Van der Noordaa heeft in zijn Twitterprofiel vermeld dat hij journalist is en heeft de uitlating over klager vanuit zijn journalistieke expertise gedaan. Het verspreiden van het Twitterbericht wordt daarom beschouwd als een ‘journalistieke gedraging’ waarover de Raad kan oordelen. Van der Noordaa heeft de uitlating over klager niet onderbouwd of genuanceerd en heeft aldus algemene normen ten aanzien van het publiceren van ernstige beschuldigingen geschonden. De Raad doet de aanbeveling aan Van der Noordaa om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

De Veenendaalse Krant heeft niet journalistiek onzorgvuldig gehandeld door zonder toepassing van wederhoor bij de heer S.C. Hania (klager) het artikel “Fractievoorzitter vertrekt en doet aangifte wangedrag van inwoner” te plaatsen. Het artikel bevat voor een groot deel uitlatingen van politicus Dielemans, die voor zijn rekening zijn gelaten. Bovendien is klager niet genoemd en is onvoldoende aannemelijk dat hij voor het grote publiek in de publicatie identificeerbaar is. Gezien de beweringen van Dielemans bestond voor de krant voldoende aanleiding om in de laatste alinea te berichten over een eerdere kwestie waarbij klager was betrokken. Ten slotte heeft de krant serieus op de klacht gereageerd.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om een conclusie over een klacht tegen J. Bouten en De Limburger (RvdJ 2019/52) te herzien. Verzoekers maken bezwaar tegen de afwegingen die de Raad in zijn conclusie heeft gemaakt, maar hebben niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste constateringen heeft genomen. Dat verzoekers zich niet kunnen vinden in de overwegingen en het oordeel van de Raad, is onvoldoende om een verzoek tot herziening te honoreren.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om een conclusie over een klacht tegen M. Louhenapessy, N. Souisa en R. Hallatu, hoofdredacteur van Marinjo (RvdJ 2019/47) te herzien. Verzoekster maakt bezwaar tegen de afwegingen die de Raad in zijn conclusie heeft gemaakt, maar heeft niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste constateringen heeft genomen. Dat verzoekster zich niet kan vinden in de overwegingen en het oordeel van de Raad, is onvoldoende om een verzoek tot herziening te honoreren.

P. Koster en AD De Dordtenaar hebben in het artikel “Dordrecht Pride en gemeente ruziën over tegenwerking en gebrekkige boekhouding” op journalistiek zorgvuldige wijze bericht over Stichting Dordrecht Pride en haar voorzitter L. Lenskens. Voor de gemiddelde lezer is duidelijk dat het gaat om een geschil tussen klagers en de gemeente. Het standpunt van klagers over de kwestie is uitvoerig in de berichtgeving verwerkt. Er is een duidelijk onderscheid gemaakt tussen feiten, beweringen en meningen. Het stond Koster en AD De Dordtenaar vrij om een uitlating van de gemeente als tussenkop te gebruiken. Er is geen sprake van niet-waarheidsgetrouwe of tendentieuze berichtgeving.

AD De Dordtenaar heeft in de artikelen “Raad van State: Bed and breakfast Allegro is legaal” en “Blij met uitspraak Raad van State bed and breakfast Heerjansdam” aandacht besteed aan een bestuursrechtelijke procedure waarbij klagers zijn betrokken. De uitspraak van de Raad van State is op een juiste journalistieke wijze vertaald.
Met de zin “Een jaar geleden vingen omwonenden ook al eens bot bij dezelfde instantie, maar met de vaststelling van een nieuw bestemmingsplan voor het gebiedje zagen zij hun kans schoon om de kwestie opnieuw voor te leggen.” is echter op journalistiek onzorgvuldige wijze bericht over de achtergronden van de kwestie. Klagers hebben in dezelfde zaak zowel een bodemprocedure gevoerd als een verzoek om een voorlopige voorziening ingediend. Het is daarom feitelijk onjuist dat zij de kwestie ‘opnieuw’ hebben voorgelegd. De onzorgvuldigheid wordt bovendien versterkt door de woordkeuze ‘zagen zij hun kans schoon’. Hierdoor zijn klagers onnodig negatief neergezet.
Ten slotte stelt de Raad vast dat de namen van klagers niet zijn vermeld. Het is niet aannemelijk dat zij voor het grote publiek identificeerbaar zijn. Van een disproportionele aantasting van de privacy van klagers is geen sprake.
De Raad voor de Journalistiek doet de aanbeveling aan AD De Dordtenaar om deze conclusie ruimhartig te publiceren.

De Raad voor de Journalistiek ziet geen aanleiding om een conclusie over een klacht van J. te Nijenhuis tegen F. van Jole en Joop.bnnvara.nl (RvdJ 2019/46) te herzien. Verzoeker maakt bezwaar tegen de afwegingen die de Raad in zijn conclusie heeft gemaakt, maar heeft niet aannemelijk gemaakt dat de Raad zijn conclusie op basis van onjuiste constateringen heeft genomen. Dat verzoeker zich niet kan vinden in de overwegingen en het oordeel van de Raad, is onvoldoende om een verzoek tot herziening te honoreren.